De trein is altijd een beetje reizen

08.00. Station Leuven. Perron 8. Grind. Koude. Veel mensen. Nog op tijd.

Haastig stap ik richting de laatste wagons. Die komen namelijk op de ideale plek aan op mijn eindbestemming: net aan de trappen. Als ik opstap, is er nog heel wat plaats, maar dat duurt niet lang. Ik ga schuin over Snormans zitten. Al snel wurmelen mensen zich binnen, net niet duwend en de kleren van elkaars lijf rukkend, smachtend naar een plekje, liefst in de rijrichting natuurlijk, want Blackie aan de leiband wordt anders ziek. Ocharme het dutske.

Over mij neemt een tamme opblaaspop plaats: mooi, maar beetje te veel uitgezet. Ze lacht vriendelijk en neemt haar Harry Potterboek (wat is dat toch met die volwassenen en die boeken?!). Ik lach terug. Ik ben namelijk een sociaal wezen. En dan gebeurt het weer: net voor het fluitsignaal springt meneer-ik-ben-gefrustreerd-in-mijn-huwelijk-en-daarom-doe-ik-alsof-ik-nog-25-ben springt gehaast de sluitende deur door. Zuchtend en piepend probeert hij zich voorbij opblaaspop en mij te wroeten. Dat had goed gegaan ware het niet dat opblaaspop geen milimeter wilde wijken. Résultat: mister frustration trapt op mijn voet en mijn nieuwe Napolitaanse schoenen van echt leder en stoot een welklinkende "godverdomme" uit. Het kan me niet imponeren. Rustig draai ik pagina 2 van mijn krant om.

Leuven nog maar net uit en mijn aandacht wordt al afgeleid. In mijn bovenste ooghoek (jaja, die ooghoek kan je dus opdelen!) zie ik een snor vreemd op en neer gaan, dichter naast mij hoor ik smakgeluiden in mijn oor. Ja, onze beide heren zitten lustig te kauwen! Eén, dat zij ervoor kiezen een gezond ontbijt te ruilen voor wat kaakspieroefeningen is aan hen, maar zij hoeven dat echt niet zo opzichtig te doen dat ik er visueel én auditief van mee kan "genieten". En hoe meer we Brussel naderden, hoe intensiever hun training leek te worden: strakke verticale bewegingen werden afgewisseld met een soort ronde, vloeiende beweging. En de snor van Snormans maar centimeters afdraaien. En de tong en kaken van mister Frustration maar klakken en smakken. Wat is het toch heerlijk met de trein naar het werk te gaan op een maandagochtend.