
Ze brachten hun eersteling "Undertwasser wasserwasser". Bron van inspiratie was een documentaire over Joodse zwemsters die tijdens de Olympische Spelen in Berlijn (onder Hitler) wegens hun achtergrond niet konden deelnemen. Resultaat was een stuk over waterballerina's, al dan niet in een keurslijf passen, over topsport, over identiteit.
Ik ga me niet wagen aan analyses. Ik ken geen bal van theater, ben een toneelleek. Maar één - toch wel belangrijk- aspect weet ik wel: ze wisten me te boeien, aan het lachen te brengen en tot nadenken te dwingen. Ik heb er van genoten. En is dat ook niet de bedoeling?!
In het oog te houden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!