Moeder en dochter naaien!

De stof had ik al een tijdje liggen. Het was een coup de foudre toen ik ze als rokje op een paspop zag hangen bij Workshop. Liefde op het eerste gezicht op het moment dat ik daar in datzelfde Workshop net de laatste hand aan mijn bloesje legde. Dus gingen er een fikse strook mee naar huis. 

Voor een rokje, met stolpplooi - al noemt de mams het anders - en een jaren 70 inslag, perfect om mijn garderobe aan te vullen. Ik zag dat wel zitten: kopje lekkere koffie naast het semi-professionele naaimachine, een beetje jazz of Radio 1 op de achtergrond, achter de ruit voorbijstruinende shoppers en Marleen die me vakkundig en met grappen en grollen uit de nood helpt. 

 

Maar als de mams - met toch een mooie dosis achtergrond in wat men destijds nog zalig "Snit & Naad" noemde - enthousiast mijn maten opneemt en gedreven vertelt hoe ze op basis van een - euhm ja, sorry, basispatroon - daar zo'n airhostess-exemplaar met plooi van kan tekenen, dan zie ik ook veel leuke dingen voor me. 

Zoals koffie uit het Jura-toestel, gezonde Kempense lucht, tijd met de mama, leren van haar brede kennis en verdekke een bijna-rokje in nog geen 2 uur!!! 2 uur, schrijf ik je! Ok, het moeilijkste - de rits en de tailleband - komen nog, maar et alors?! In amper 2 uur krijgt daar een rokje met een zonnige avond in een Italiaanse Rivièra op vorm! 

Fantastico!