Sinds kort vertoef ik enkele dagen per week minder in de hoofdstad van België, het centrum van Europa en het twistpunt der Belgische politiekers. In ruil daarvoor mag ik enkele dagen meer in het bonkende hart van - zo wordt gezegd - de hele wereld, in het grensland van de pampa's en het gebied met - zo wordt toch ook protserig en ietwat wereldvreemd beweerd - de grootste parking rondom doorbrengen met "iets met eten te doen".
Het klinkt neerbuigend, voor iets waar ik dolgraag mee bezig ben. Maar niet dol genoeg om ervoor te zorgen dat ik ook elke middag versgebakken brood in mijn lunchtrommel heb of 's middags van de heerlijkste, afwisselendste salades kan smullen. Je kent ze wel: dat beleg of die mengelingen met een toefje honing hier, afwerking met salie daar ... De smaakmakers die van je ordinaire belegde boterham met kaas iets speciaals maken zodat je nooit nog wat anders wilt en elke ochtend fluitend anderhalf uur vroeger opstaat om dit lekkers te bereiden.
Vandaag niet dus. Geen paniek, de lokale broodjesbar biedt soelaas. Ze werd meteen 4 euro rijker dankzij mijn ochtendhumeur. Jammer dat mijn ochtendhumeur op het middaguur terugkeerde na het eten van de zoveelste ordinaire "baguette". Wat is dat toch met die broodjessmeerders overal te lande, op de pampa's, aan de parking, in het kloppend hart, in de metropool? Eenheidsworst - en dan nog matige - rules.
Het begon nochtans krispend en krakend lekker: een rood geblokt vershoudpapiertje en het weliswaar typische, te zoute afbakbroodje, maar wel met een royale portie gemengde groenten. Het vervolg was teleurstellend: tomaten die een stoffige textuur hebben, licht bedorven geraspte wortelen, te veel mayonaise en zo'n uitgebreide mengeling van groenten dat ik niet eens meer mijn basisbeleg proefde.
Morgenvroeg staat de wekker weer anderhalfuur vroeger.
Inspiratie opdoen? Hier.
Het klinkt neerbuigend, voor iets waar ik dolgraag mee bezig ben. Maar niet dol genoeg om ervoor te zorgen dat ik ook elke middag versgebakken brood in mijn lunchtrommel heb of 's middags van de heerlijkste, afwisselendste salades kan smullen. Je kent ze wel: dat beleg of die mengelingen met een toefje honing hier, afwerking met salie daar ... De smaakmakers die van je ordinaire belegde boterham met kaas iets speciaals maken zodat je nooit nog wat anders wilt en elke ochtend fluitend anderhalf uur vroeger opstaat om dit lekkers te bereiden.
Vandaag niet dus. Geen paniek, de lokale broodjesbar biedt soelaas. Ze werd meteen 4 euro rijker dankzij mijn ochtendhumeur. Jammer dat mijn ochtendhumeur op het middaguur terugkeerde na het eten van de zoveelste ordinaire "baguette". Wat is dat toch met die broodjessmeerders overal te lande, op de pampa's, aan de parking, in het kloppend hart, in de metropool? Eenheidsworst - en dan nog matige - rules.
Het begon nochtans krispend en krakend lekker: een rood geblokt vershoudpapiertje en het weliswaar typische, te zoute afbakbroodje, maar wel met een royale portie gemengde groenten. Het vervolg was teleurstellend: tomaten die een stoffige textuur hebben, licht bedorven geraspte wortelen, te veel mayonaise en zo'n uitgebreide mengeling van groenten dat ik niet eens meer mijn basisbeleg proefde.
Morgenvroeg staat de wekker weer anderhalfuur vroeger.
Inspiratie opdoen? Hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!