Dinner for six?!

Moe en voldaan trek ik het donsdeken over me heen. Make-up en warmte heb ik netjes van me afgeveegd. Een deken van nachtcreme verfrist mijn huid. Wat ik niet van me afgeveegd heb, is de fijne avond.

Eten en koken zijn hobby's, of zelfs passies, en zeker als dat met mensen kan die ik erg graag heb. Deze keer waren het mijn nichten Greet en Liesbeth met hun partners Marc en Ben. De eerste twee zijn zowat als zussen voor me, de laatse twee zijn degene die hen de liefde schenken die ieder mens graag ontvangt (lekker melig e!?). En bovendien zijn die twee ook nog erg grappig.

Als drama queen zou ik kunnen stellen dat de zenuwen door mijn lijf gierden. Als meer waarheidsgetrouwe journaliste schrijf ik dan dat ik best wel last had van faalangst vandaag. Ik wilde bewijzen dat ik ook mijn eerste verdiende stappen in de grote-mensen-wereld aan het zetten was. Niet zo eenvoudig met een servies dat voor het hoofdgerecht voorzien is op vijf personen en voor het voorgerecht op zes; en glazen voor dezelfde vijf personen (ocharme Kevin). Bovendien week ik dan nog af mijn ouwegetrouwe menu van pasta en koos ik voor iets klassiekers met een frisse lentetoets, weer voor zes, niet voor vijf.

De hoeveelheden zaten er flink naast. En als ik schrijf "flink", dan is het ook echt "flink": ik had zelfs mijn imaginaire vriendje Kevin meegeteld. Ik kan je zeggen dat hij zich de hele avond prima heeft gedragen en nauwelijks een hap heeft gegeten. Résultat: te veel prosecco (ja, dat kan je echt te veel hebben), te veel wijn (ja, ook dat kan je te veel hebben), te veel voorgerecht (dankjewel, nu heb ik een lekkere zondagse lunch), te veel hoofdgerecht (nu kan ik alle daklozen van Leuven voeden. Dat zijn er gelukkig niet al te veel), te veel dessert (net nu ik op dieet wilde gaan!).

Gelukkig wisten mijn gasten numero sei te appreciëren. Ik ook, alhoewel ik hem nooit met die bepaalde voornaam zou aanspreken. Meer nog, het werd een ontzettend gezellig onderonsje dat ik zeker wil herhalen. Hier, in Waals-Brabant, in de Kempen of in 't stàd (aka Hoboken)! Ik wil het immers nog hebben over vierkantjes, nieuwe projecten, Liesbeth's hardheid, fanfares, gsm's, tuinen, legen microgolfovens en de zovele dingen die een mens zoal bespreekt met zijn olijke nichten! En dan zonder al te veel stress!

De beeldtaal van de avond wordt deze keer verzorgd door fotograaf Marc (ik ben fan, ik ben fan!), maar die is momenteel ofwel
a) onderweg tussen Leuven en Antwerpen
b) zijn tanden aan het poetsen
c) aan het vechten voor het donsdeken met ega Greet
d) aan het fantaseren wat er op deze blog zal verschijnen

Dus nog even geduld!