Ik ruimde plaats op mijn bureau bij mijn ouders in Vosselaar. Het propere wasgoed, stapels post en rommel moesten plaats ruimen. Ik was weer even student. Een test van Italiaans dinsdag en de aangeboden kans om eens goed bij te werken. Dit kon ik als blokbeest niet aan mij voorbij laten gaan. Het zou me nerveus, onrustig, ongelukkig en teleurgesteld maken. Jep, that's me and I like it!
Het middelbare school patroon stond aan de deur te kloppen: op tijd uit de veren, lekker doorstuderen, af en toe een korte pauze en weer geconcentreerd en rustig verder. Het voelde weer zo lekker. Jammer genoeg - ik weet het, ik ben een seut - was ik tamelijk snel rond.
Zondag mochten ik en vooral mijn heupen achtjes gaan draaien als ontspanning. Van voor naar achter, van achter naar voor, van boven naar onder, van onder naar boven. Ik kan me voorstellen dat sommigen hun wenkbrauwen fronsen bij een dergelijk eenvoudig lijkende, vrijwillige zondagochtendactiviteit, maar ik daag jullie uit! Eén, het is absoluut niet eenvoudig om je heupen en buikspieren dit mooi te laten doen zonder door te "trishen" knieën en hielen in te schakelen. Twee, geen betere manier om je lichaam wakker te laten worden dan op Arabische tonen met sensuele golvingen. Heerlijk! Ik kan nu echt vanalles met die heupen doen, maar zuivere achtjes lijken nog een utopie. Toch vind ik het zo genieten!
En dan was het weer tijd om me wringen door de reeksen Italiaanse vervoegingen. Het ritme wordt bepaald door mijn ontdooiende vriesvak: lavorerei, lavoreresti, lavorerebbe, lavoreremmo, lavorereste, lavorerebbero en ga zo maar door. Niet gemakkelijk als er een lettergreep te veel in lijkt te zitten en er af en toe plots een hele ijsberg naar beneden lijkt te storten. Global warming!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!