Hugo Claus beroert meer dan alleen menig hersencel met zijn literatuur en zijn leven, en nu ook overlijden.
Kardinaal Danneels nam zijn paashomilie te baat om kritiek te uiten op de euthanasiebeslissing van mensen. De naam "Claus" nam hij niet in zijn mond.
Volgens de geestelijke "loopt men" met zo'n beslissing "in een boog om lijden en dood heen en omzeilt men het." En hij vervolgt: "Onze samenleving heeft naar eigen zeggen al vele zogenaamde taboes neergehaald, maar ze heeft er ook een nieuw taboe bij gecreëerd, met name dat de dood geen zin kan hebben en dat alle lijden absurd moet zijn."
Hiermee komt de kardineel, niet onverwacht, in het rijtje van stemmen die eerder gelijkaardige commentaar spuiden: René Stockman (hoofd van de Broeders van Liefde) en Wouter Beke (interim-voorzitter van CD&V).
De grap is dan nog dat zij, bekend met geweldadige bekerings-/kruistochten, uit monde van bovengenoemde Stockman uitroepen dat "een bepaalde groep in de samenleving haar levensfilosofie aan iedereen opdringt" (cfr. de stem van de aanhangers om de mogelijkheid te bieden te kiezen tot euthanasie, nvdr).
In mijn ogen is dit klinkklare onzin. Lijden in een ongeneeslijk zieke situatie heeft absoluut geen zin. Het zal je zeker geen toegangsticket tot de hemelpoort van Sint-Pieter bezorgen, hoewel dat graag is wat al die christus-aan-het-kruis-volgelingen ons doen geloven. Lijden moet vermeden worden, waar dat kan. Wim Distelmans van de VUB verwoord het zo: "Wie geen zingeving vindt in dat lijden, dat niet bewust wil meemaken en kiest voor zijn levenseinde verdient toch ook respect. Net zoals dat omgekeerd ook het geval is." Achter deze visie kan ik me al meer scharen.
Of willen we naar situaties waar oudjes elkaar met hun wandelstok doodmeppen om het lijden van de ander te helpen verzachten, zoals afgelopen weekend in het Brusselse gebeurde?!
Bron: DeMorgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!