... of hoe een "samen-etentje" kan uitmonden in een feest waar frustraties wegvloeien.
Ik was moe. Ik was boos. Ik was nerveus. Zij was moe. Zij was niet op en top. Op het gemak een lichte maaltijd klaarmaken en opsmikkelen, vergezeld van een glaasje Farnese-wijn zou ons goed doen. En dat deed het ook. Maar het was niet voldoende.
Het oog viel op een aardewerken schaal die ik uit mijn kast wilde. Het bloed begon sneller te stromen, opwinding door het idee van de mogelijkheid om frustraties te uiten drong zich op de voorgrond. De hamer werd uit de gereedschapskist gehaald en onder vreugdekreten, opgewonden gilletjes en vrij gelach ging de schaal aan diggelen.
Maar er volgde nog. De plek lag bezaaid onder witte schilfers en scherven. Fikfakkend voor de stofzuiger werd alles systematisch weggezogen. Heerlijk: na wanorde, orde en tevredenheid. Een sausje van een uitbundig lachsalvo door onze graad van freakiness maakte de opluchting compleet.
Wat een verhoogde opmerkingsgraad voor pluisjes toch niet kan teweeg brengen he!!
BeantwoordenVerwijderenWas wel grappig toen de hamer bleef steken haha
wat is er allemaal aan diggelen gegaan !!! ???
BeantwoordenVerwijderenmams
Wat een geluk dat het op het werk plastieken kommetjes zijn hé!
BeantwoordenVerwijderenwat vrouw-onvriendelijk die plastieken kommetjes:)
BeantwoordenVerwijderenIk lag dubbel toen de hamer er niet meer uit wilde!
BeantwoordenVerwijderenAch mam, je weet waar ik van tijd tot tijd, erg geregeld, nood aan heb,e! ;-)
Ja, totaal vrouwonvriendelijk! Het had me al heel wat verloren energie bespaard! :-)
nu weet de mams nog niet wat welk onderdeel van uw servies we hebben aangevallen he (het was een stenen schaal zo met grijs-wit-zwart-motieven)
BeantwoordenVerwijderenstenen schalen en hamers moeten ze voorzien voor ieder vrouwmens haha
wat milieu-onvriendelijk !!
BeantwoordenVerwijderenmams
jep en dan hebben we hier een of ander eco-label...
BeantwoordenVerwijderen