Over goede koffie sippen bij Lavazza

De Italianen - ze kunnen het als geen ander - verwoorden het ontzettend mooi: 

"un espresso deve essere  

caldo come l'inferno, nero come il diavolo, 

puro come un angelo e dolce come l'amore." 

Donker, duister en zwart, maar ook puur, mooi en zacht. Voor mij is zo'n beschrijving klaar en duidelijk, maar er lopen hier ook minder intuïtieve personen rond. Mensen die zowaar een gelukzalige gewaarwording ervaren bij het aanschouwen van een gigantische Excel-tabel en waarbij de vingers beginnen kriebelen en de hartslag de hoogte in gaat bij een resem cijfers en wiskundige logica. Speciaal voor hen - en dat is een ware opgave voor de op emo-en-buikgevoel-drijvende kikker die ik ben - vertaalt bovenstaande gezegde zich in volgende cijfers:

7,5 gram espresso-koffie

Dat is koffie met een fijne maalgraad (komaan, "fijn" kun je nu toch wel inschatten?!)

waardoor 3 à 4 cl water doorloopt

met een druk van 9 bar

gedurende 25 seconden

Meestal hou ik me bij de mooispraak van de Italianen voor mijn kopje espresso of twee. Blijkt nu wel dat ik de cijfertjes best ook onthou, zo leerde ik van Lavazza's huisbarista Jeroen Clauwens. Hij toonde me tijdens een ontzettend leerrijke workshop wat één gram meer of een enkele bar minder doen met het zwarte goud in mijn kopje. Veel. Onvoorstelbaar veel.

Een espresso tappen met koffie waarvan de verpakking amper vijf dagen geleden werd geopend (en niét in de koelkast werd bewaard, ook dodelijk voor je koffie): maar half zo lekker én met een bijna blanke crema. Een kopje maken zonder de koffie goed aan te drukken: arrivederci body en salve platte koffie. De smaak zal ook wranger zijn. Een te groffe maalgraad: dan loopt het water er veel te snel door en pik je nooit de rijke aroma's op die de fabrikant er met zoveel zorg probeert in te leggen. 

Het zit 'em in de details: de "moulure" is de nieuwe cuisson! Jeroen heeft het gezegd en als aan zijn lippen gekluisterde koffie-amateur kan ik dat nu alleen maar beamen: de crema van een verse, perfecte espresso is egaal van kleur, herstelt zich terug nadat je in je kopje roerde en heeft een redelijk vaste consistentie. Ook nog, je zou je espresso eerst aan je verhemelte moeten proeven en daarna pas midden-vooraan op je tong. Proef je bitterheid ter hoogte van je huig, dan kun je een nieuwe kop vragen: die espresso voldoet niet aan de regels van de kunst.

Nu, de kunst is uitgebreid, maar ook ontzettend boeiend. Jeroen legt je het hele koffie-gebeuren graag uit. Wil je gewoon weten waar het misloopt bij het opschuimen van je melk of wat het verschil is tussen een arabica en robusta, dan kun je de man bij zijn kraag vatten op zaterdagmiddag 11 januari, 8 februari, zaterdag 5 april, zaterdag 10 mei en zaterdag 14 juni tussen 14u en 17u. Plaats van actie is de Lavazza Boutique in Brussel.

Op dinsdag 7 januari, donderdag 6 februari, dinsdag 11 maart, maandag 7 april, donderdag 8 mei en dinsdag 3 juni kun je 's avonds van 20u tot 22u dieper de wereld van de Lavazza-koffie induiken. Jeroen vertelt het verhaal van boon tot kop, legt je het verschil uit tussen de populairste zetmethoden en zet je zelf aan het proeven en tappen. Hiervoor schrijf je je het best in. De workshop kost € 15.