Ik heb altijd al een zwak gehad voor prachtige beelden en snapshots. Terwijl ik met mijn 16-jarige ass de dansvloer onveilig maakte, schoot ik tussen twee dance moves in de joligste foto's van mijn vrienden: zwetend, drinkend, lachend. Op dat moment leken het telkens onbenullige, maar zeer deugddoende uitjes, maar nadien waren die foto's gegarandeerd voer voor grappen & grollen.
Instagram prijkt - mét fikse voorsprong - op mijn nummer 1 wat favoriete apps betreft. En, 'k heb ze even geteld, ik heb 14 foto-apps op mijn phone geïnstalleerd. Ook, als iemand wat wilt weten over wat te doen met die duizenden Instagrams: bibi is jouw raadgever voor een veilig en droog gevoel met foto's.
Hoewel ik dagelijks insta voor een stroom aan woorden, verhaallijnen, teksten en titels, blijf ik steevast geloven in de kracht van beeld. Het is een ingetrapte deur, maar het is ook dat van die koe:
1 beeld is soms sterker dan 100 woorden
Niet dat ik met mijn iPhone in de hand per se zulke krachtpatsers flits, maar het blijven leuke herinneringen en kleine gedachten. Die dingen maken me blij. Ze helpen me stilstaan bij de Kleine Dingen des Levens, zoals tante nonneke het zou verwoorden.
 |
| Beeld: Pinterest.com |
'k Vind het dan ook een erg lollig idee om eens een maand lang kleine fotootjes te nemen. Niet per se van grote events en belangrijke mensen, maar van mijn doodgewone leven van dag 1 tot dag 30: van een wolk die voorbij drijft, van de winterse donkerte (die ik midden januari meestal grondig haat) of van de inhoud van mijn handtas (een gemengde zooi). Zo wordt het leven een heel pak minder alledaags, me dunkt.
Ik ben razend benieuwd naar jou niet-zo-alledaagsheid!
Doe jij mee?
Post je foto's op de Facebook-pagina van Niente di Particolare, deel ze op Twitter en/of Instagram met "#30daysphotochallenge"
Geen Instagram, helaas... :)
BeantwoordenVerwijderen