Ik beheerste nog maar net de maaltafels of ik liep al door het huis te protesteren tegen de ongezonde effecten van roken, op de rokers zelf, maar ook op mijn tengere lijf. Het hele huis werd gedecoreerd met kunstwerken en verbodsborden die roken moesten ontmoedigen, wat overigens niet veel gehoor vond. Mijn eigenwijsheid heb ik dus zeker van mijn ouders.
Tussen mijn protestactiviteiten door had ik nog tijd om apetrots te zijn op mijn net verworven "paspoort tegen racisme". Ik stond dan ook te pas en te onpas met dat ding in het rond te zwaaien als geldig excuus om het op te nemen voor de geviseerde jan-en-alleman en de "dader" de grond in te boren. Wat bij kinderen overigens niet lukt met brede theorieën. Kinderen zijn hard.
Mijn mams leerde me het plastiekje uit de verpakking van de charcuterie te halen, alvorens het papier in de papiersorteerdoos te doen en in de winter zag ik nooit paprika's of salade verschijnen op mijn bord.
'k Had een beetje schrik van mijn karaktervolle, zwarte kater, maar om het beest nu te gaan pesten om wraak te nemen, dat kwam absoluut niet in me op. Ik bleef verwoede pogingen ondernemen een band op te bouwen met "plushke", ook al viel hij me elke ochtend aan als ik hem eten bracht en lag mijn hand regelmatig open als ik hem wilde koesteren en aaien.
Om maar te zeggen: ik ben opgevoed met en geloof in het feit dat het belangrijk is om lief te zijn voor jezelf, je naasten, het groen, de lucht, het water, de dieren en de hele mikmak die je omringt langs boven, onder en opzij. Mede door contacten met verschillende inspirerende mensen die elk op hun manier bezig zijn met duurzaamheid is dat geloof voor mij nog meer een vanzelfsprekendheid geworden.
Als ik dan bedrijven tegenkom die dezelfde vanzelfsprekendheid omarmen, word ik erg blij... én hebberig. Ik associeer zowat de hele economie met geld, hebberigheid (de slechte, lelijke variant) en beschadiging. Ze duiken meer en meer op, maar bedrijven die hun filosofie en producten koppelen aan duurzaam ondernemen, waren lange tijd niet zo talrijk.
Niet zo voor Koffie Kàn, West-Vlaams familiebedrijf dat al 40 jaar (!) op een eerlijke, milieu- en mensvriendelijke wijze koffie brandt. Allemaal ook volgens de principes van Slow Food. Ik herhaal even: "lekker eten en drinken produceren met respect voor de eigenheid en de natuur van het product".
Wat deze (h)eerlijke koffie helemaal fantastisch maakt, is het lage gehalte aan cafeïne en de zachtheid van hun koffie. Bij Koffie Kàn hebben ze hun 40 jaar nuttig gebruikt, want momenteel wordt al hun koffie gebrand volgens een uniek, eigen ontwikkeld procédé. Door rustig op lage temperatuur te branden en de ideale brandcurve aan te houden, krijgen ze bij Koffie Kàn een mélange die je maag niet snel overhoop zal halen. Welke mélange je ook kiest uit hun assortiment, alle zijn ze even makkelijk verteerbaar, zonder trouwens aan smaak en aroma in te boeten. I've tried it myself!
*
WIN WIN WIN
En nu is het aan jou om het te proeven!
Niente di Particolare mag tien pakjes van de "Feestmélange" weggeven: een heel evenwichtige, erg zachte, maar heel aromatische koffie voor de fijngevoelige koffiedrinker.
DOEN
* Like de Facebook-pagina van Niente di Particolare
* En vertel me daar en/of hier hoe jouw favoriete koffiemoment eruit ziet.
* Woensdag 18/12/2013 zal op geheel onschuldige wijze dan een winnaar worden geloot.
WIN WIN WIN
De Winnaars van de koffie-wedstrijd zijn bekend: jipie & proficiat voor Frida Vandenbussche, Annemieke De Winter, Annita De Schutter, Marie-Anne Le Clef, Peter Bonnaerens, Luc Verhaert, Godelieve Maria De Vos, Giuseppe Caprioli, Greet Peeters en Liesbeth Peeters! Geef jullie adres even door via persoonlijk bericht en jullie (he)eerlijk pakje Feestmélange komt jullie richting uit!
BeantwoordenVerwijderen