Ik doe iets waarvoor ik moet schrijven, mijn moeder is een krak in het verzorgen van mensen en mijn vader ontwerpt dingen die mooi en creatief worden geacht te zijn.
Ik rij met een Fiat 500, de nieuwe, want ja, in de oude zou het wat krap zijn voor mijn 1m80. Mijn moeder rijdt met de VW Bora van mijn ouders die mijn vader een identiteits- én tweede midlife crisis bezorgde. Mijn vader mag zich sinds kort als arrogante zak op de snelwegen wagen in een nieuwe Audi A4. Van het werk.
Is het dan verwonderlijk dat ik als product van die twee totaal lyrisch word, de wereld even vergeet, mijn aandacht naar alle rest verslapt als ik iets zie op vier wielen, met prachtige lijnen, met een schitterend uitgebalanceerd imago, dat bewijst een staaltje design te zijn dat ze daar wel vaker realiseren, net zozeer als in Apple-Valley, dat land als laars enz.?
Ik ken niets van cilinderinhoud, paardenkracht, motorzuigers en van al dat overige buitenaardse gedoe. Ik ken wel wat van voelen. En het aanschouwen van zoiets voel ik toch wel veel.
Maar nog meer bij liefde en vriendschap. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!