Er is één goed ding aan een slechte zomer en de daling van het kwik in de thermometer: het nieuwe tv-seizoen. Oh ja, en mijn verjaardag! Laat ik het echter op het eerste houden.Als apero was en is er Lost: saywer en Jack die nog steeds rond Kate dartelen, of is het andersom? Hoe dan ook: ze zijn er nu echt wel totaal lost. Het kon me vorig seizoen allemaal nog niet zo veel schelen, maar nu haak ook ik toch stilletjesaan af, tegen het advies van mijn baas in. Saywer mag dan nog zo de sexy-as-hell-bad-guy spelen, magnetische velden hangen enkel rond Luca Toni die geen goals kan maken, wetenschappers horen thuis in een labo en niet op een eiland en de verhaallijnen kunnen niet blijven draaien alsof ze een reeks van tien cols berijden.
Gelukkig stond mijn favoriete hoofdgerecht klaar te stomen in de oven. En gisteren mocht ik dan smullen. Ok, de man laat zijn rompgrote tattoo helemaal weglaseren. Yeah right. Ok, Sarah staat ineens alive and kicking haar dream boy op te wachten, terwijl haar hoofd tijdens seizoen 3 nog werd bewaard in een doos. Yeah right, maar als dat alles nodig is om mister Scofield terug in mijn huiskamer te brengen: graag. Zwijmel, zwijmel.
ik zie dat jij je inspiratie om te bloggen hebt teruggevonden, ik wacht nog steeds op de mijne...
BeantwoordenVerwijderenen elke keer denk ik bij lost ook, nu haak ik af want dit eindigt hier nooit, maar toch betrap ik mezelf elke keer op kijken, hell, het staat zelfs geprogrammeerd!
Nu ja, als dat het ergste is waarop je jezelf betrapt, is het nog niet zo erg gesteld. hihi. "Ongewild Saywer kijken" lijkt me een leuke dwangbezigheid... :)
BeantwoordenVerwijderenBwah, de inspiratie vlot toch niet zo....