Om klokslag 19.31 bevolk ik alleen een tafel waar gedekt is voor vijf. Ik wacht geduldig en nippend van een kirr op mijn vriendinnen-die-me-kenden-toen-ik-nog-puber-was. Plaats van delict: wokrestaurant 't Verre Oosten in Turnhout. Lang wachten hoeft zoals verwacht niet.Het is een erg leuk weerzien. Bij sommige is het slechts tien dagen geleden (Lotte op de planken), bij anderen iets langer. Gemiddeld spreken we om het jaar af voor een etentje. En dat is altijd heerlijk lachen, gieren, verbazend kletsen en hikken geblazen! Deze keer was het niet anders. Wat is het toch verrukkelijk om die vriendschap van toen terug te ervaren, te voelen, te ruiken, te proeven, te zien. Ik zou af en toe de klok willen terugdraaien naar de tijd van zorgeloos lachen, zwartgallig treuren, meidenavonden, de eerste dronkenschap, de eerste kus, de zoveelste verliefdheid, de eerste maandelijkse menstruatie met bijhorende krampen en gemoedswisselingen, de strubbelingen of niet-strubbelingen op school. Natuurlijk is het nu ontzettend fijn en boeiend om te zien hoe iedereen aan zijn leven boetseert op zijn uitgesproken manier. De ene gaat die richting uit, de andere helemaal de andere, maar toch hangt er boven onze eettafel nog dat gevoel van toen.
Misschien moeten we de frequentie van deze avondjes toch verhogen?
P.S. Door mijn gejaagdheid was ik jammer genoeg mijn fototoestel vergeten. Ik kan wel onthullen dat iedereen er - naturalmente - stralend uitzag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!