Onder de kerstboom

Al vanaf het moment dat mijn wimpers zich van elkaar probeerden los te rukken, hoorde ik in de verte van mijn droomwereld mijn moeder bezig in de keuken. Een vertrouwd geluid, maar niet zo vroeg - uhum - op de middag. Reden van de keukenbedrijvigheid is het kerstdineetje dat 's avonds op de planning stond. Niks groot, gewoon gezellig samen zijn.

Mijn moeder kan echt verrukkelijk kokerellen, dus geen wonder dat ik in de namiddag bij het vrijkomen en rondkrullen van de geurdampen ongeduldig de klok in het oog begon te houden. Tegen half zeven kwamen dan eindelijk mijn broer en zijn vrouw (het blijft toch zo gek klinken,e) en kon de Cava ontkurkt worden en de hapjes voor onze neuzen geschoven worden.

Keuvelen, lachen, pakjes openen, blijde "oohs", verraste "aah's" onder een deken van bubbels, cola en water. En natuurlijk heerlijk eten! De uren wandelden voorbij, het wijnniveau zakte in de fles, maar steeg in het bloed, de gestoomde worteltjes, spruitjes, boontjes en broccoliroosjes verminderden in aantal en sommige ogen gingen meer fonkelen. Op zulke momenten leer ik telkens weer dat ik met mijn ouders de meest gekke gesprekken kan voeren: van porno, naar dakpannen en isolatie tot levenbeschouwelijke vraagstukken als "jullie hebben het toch warm genoeg?"

Het was gezellig onder de kerstboom.

P.S. Foto's volgen als het technisch probleem is opgelost.