Maltese Rabbit stew, ofte konijn op Maltese wijze

Zoveel wist ik nu ook niet van Malta, de archipel die een flink stuk van oktober de scène van mijn leven zou vormen. Ondertussen zijn we bijna november, waait mijn haar niet meer in de heerlijke mediterraanse wind, maar wel in die van herfstig België en weet ik een plukje meer. 

Zoals hoe je konijn, dat populaire dier voor op het bord, kunt klaarmaken op Maltese wijze. Ik peuterde het recept na een flink glas wijn en met enige moeite immers los van een plaatselijke chef. 

Ik geloof dat de man in de knoop lag met zijn ego: enerzijds liet hij de ober nog een potje paprikapoeder brengen om me deelgenoot te maken van het feit dat dit een van de belangrijkste specerijen was in zijn recept. Anderzijds wilde hij dan weer niets lossen over exacte gaartijden of de bereidingswijze. 

Ik heb nog geen tijd gehad om het recept thuis te proberen. Ik zoek nog (semi-)vrijwillige slachtoffers om van mijn try-outs met fluffy Modeste te proeven en daarover dan eerlijk hun mening te spuien. Tot dan toe zal ik (en dus bij uitbreiding jij) het echter doen met de aanwijzingen uit andere konijnrecepten, qua gaartijden. 

*

 Maltese Rabbit Stew

Impro-Recipe

NODIG

Voor 4 personen

1 flink uit de kluiten gewassen Modeste

2 à 3 uien, fijn gesnipperd

2 à 3 teentjes knoflook, geplet

600 gram tomatenblokjes uit blik

1 glas rode wijn, met body (dus niet van dat azijnwater dat meestal wordt aangewezen om mee te koken)

Een busseltje rozemarijn

3 blaadjes laurier

Evt 2 dl wildfond

(Zoet) paprikapoeder

Een snuf kaneel

Peper en zout

        

 DOEN

Verhit in een ovenbestendige kookpot een flinke scheut olijfolie. Braad hierin de stukken konijn goudbruin. Het vlees moet nog niet garen. Als alle kanten en stukken een mooie kleur hebben, haal je het vlees uit de pan en leg je het afgedekt opzij. 

Fruit de gesnipperde ui in de braadpot. Voeg de knoflook toe en laat even mee fruiten. Doe er vervolgens de tomaten bij, een flink glas rode wijn, ettelijke takjes rozemarijn en de laurierblaadjes. 

Laat alles rustig pruttelen. Als het mengsel je te droog lijkt, dan kun je er tot 2 dl wildfond aan toevoegen. 

Kruid goed af met flink wat (maar doe toch maar stapje-per-stapje) paprikapoeder; de zoete variant, niet de gerookte (al kun je daarmee ook experimenteren). Een snuf kaneel en een draai van de peper- en zoutmolen maken het af. 

Doe de stukken konijn terug in de pot en zet 45 minuten afgedekt in een voorverwarmde oven van 200°C. 

De eerste keer at ik het zo, met gebakken aardappeltjes erbij. Een tweede keer blies de chef me met zijn konijnstoofpotje omver door het als pastagerecht te serveren: geplukt konijnvlees, een beetje saus (laat daarvoor de braadpot nog 20 minuten zonder deksel in de voorverwarmde oven staan) en enkele erwtjes er op het laatst over gestrooid.  

*

nvdr, gelieve dan ook te begrijpen dat ondergetekende (of is dat hier nu "bovengetekende") dus niet aansprakelijk kan worden gesteld voor een taai stukje vlees op uw bord, noch voor aangebrande dampen in de oven. 

Heb jij de perfecte braadtijd ontdekt voor dit recept, please, maak me er deelgenoot van en eeuwige roem zal de jouwe zijn!