The Wu is coming - euhm, has come - trough!

Om 20 jaar Enter The Wu-Tang (36 Chambers) - het eerste album dat ze in 1993 uitbrachten en dat wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke hiphopalbums ooit - te vieren, wilde the clan nog wel eens naar de Lage Landen afzakken.

Na vijftien jaar (ofzoiets) met een trauma te hebben rondgelopen - wie de details van dat verhaal wil kennen, raad ik aan met mij een glas  te komen drinken - zouden mijn hiphophelden van de Wu-Tang Clan eindelijk heerlijk hoppend hun rhymes in levende lijve en voor mijn neus ten berde brengen.

 

Lucky hiphoppin' me. Want dat dat nogal een evenement is: 

omgeven te zijn door een massa die geheel en volmondig van "Real hiphop" houden, wat dat buiten de Wu en wat collega's ook precies moge zijn.

* 

zelfs als de RZA die avond eerder kalm is en zeker niet de godganse tijd razorsharp.

*

met Method Man als een op hol geslagen konijn dat over het hele podium springt, daarmee de rest van the clan qua lol beleven ver achter zich laat en aangeeft dat hij de werkelijke aanvoerder van de bende dient te zijn.

*

te ontdekken dat op hol geslagen konijnen verdekke lekker kunnen hippen en hoppen, ik dus nog meer dan vroeger fan ben en blozend moet bekennen dat ik M.E.T.H.O.D. Man verdomme sexy vindt. Hij kan me krijgen ... toch voor een danspaske. 

*
als de dj gaat scratchen en spinnen met zijn tenen en neus.
* 

 daar ze daar in Holland weinig lijken te kennen van hiphop-concert-geluid en daarmee het cliché "de cd's zijn toch beter" jammerlijk bevestigden.

*

en zo zonder airco: bloody sweaty!

*

met de Ghostface Killer als het gezellige, kleine, rappende dikkerdje van de hoop. Pardon, steengoed, gezellig en klein rappend dikkertje. 

*

als je ondanks een suckende sound toch nog rapt en rhymed alsof je leven ervan af hangt en de ene vette beat na de andere de zaal in katapulteert.

*
want een mens danst niet elke avond op hiphoplegendes met de paps naast zich. Hij voelde zich al aardig thuis tussen ons, hoofdschuddende Real hiphop lovers. Wu! Tang! Wu! Tang!
*

of eerder een spijtige ramp om te zien dat 6 flessen champagne vlotjes die lucht ingespoten wordt, met alleen de RZA die nu en dan zijn lippen aan de fles zet. Stiekeme zuiperd of besefte hij één nanoseconde nu en dan ook dat het zo'n zonde is bubbels te verspillen?

*

te mogen zien dat Method Man nog altijd een rapwonder is met een yummy hese stem. Vermeldde ik al hoe damn sexy deze - ongetwijfeld, foute - man is? 

*
om negen op en neer springende rappers uit elkaar te houden. Ja, ik had af en toe identiteits-issues.  Inspectah Deck? Raekwon? Of toch U-God?
* 

als semi-fervent niet-roker in een zaal vol wietpaffende hophippers, of waren het nu toch hiphoppers?

*

Een evenement, want "Wu Tang Clan ain't still nothing to fuck with"!


nvdr. Hier vind je beeldmateriaal gemaakt met professioneel gerief, waardoor je dat adhd-konijn, samen met de rest van de bende, beter aan het werk ziet. Wij moesten te veel hippen en hoppen om een camera mee te sleuren.

In oktober brengen ze trouwens een nieuw album uit!