Joggingbroeken, huispakken en allerlei flanellen pyjama-outfits zijn in het algemeen niet aan mij besteed: ik eindig een weekenddag meestal iets of wat opgekleed aan tafel. Omdat ik het fijn vind en omdat ik een zekere trots heb. Niet zo dit keer.
Ik roerde in de potten en schoof aan een mooi gedekte tafel aan in een tenue die bestond uit een effen, bordeauxrood t-shirt met halflange mouwen, elegante en brave v-hals, ontworpen door het duo Hennis & Mauritz en speciaal overgevlogen uit Cambodja.
Afgewerkt met vegen witte glanslakverf, passend bij de veeg net boven mijn oog.
Rond mijn heupen droeg ik die avond een jeansbroek van hetzelfde ontwerpersduo, drie maten te groot dankzij een nog onbekend, ongehyped dieet en eveneens besmeurd met ettelijke witte strepen en vlekken. Hoogstwaarschijnlijk ook een special delivery uit Cambodja of omstreken.
De uren ervoor had ik me immers niet alleen ledig gehouden met het klaarmaken van een lekker maal, ik had ook nog in verfpotten staan roeren: het kastje dat van moeder op mama op dochter overging zou een witte laag krijgen. Het schots en scheve houten ding stond nu al enkele jaren in mijn woonst, maar leek toch niet helemaal te passen in het geheel. Wegdoen vond ik geen optie. Die emoties, weet je wel.
Dan maar de koe bij de horens gevat, hulplijn Tierlanntijntjes ingeroepen en naar de verfwinkel getrokken. Zoals miss Tierlanntijntjes het me mailde, leek de klus me een fluitje van een cent. Het grote werk - schuren - was al gebeurd door een vriendelijke nonkel en Ann raadde me aan gewone verf op waterbasis te gebruiken, grondlaag en afwerkingslaag.
De plannen werden vakkundig getorpedeerd door de vrouw van de verfwinkel: die legde woorden als "boenwas", "moeilijke hechting", "tussendoor schuren" en "white spirit" in de mond. Mijn verfgoesting daalde met de duur van haar zinnen.
Echter, heb ik het in mijn hoofd, dan heb ik het ook in mijn staart, dus geschilderd zou er worden. Ok, white spirit, maar foert extra schuren. Ik amuseerde me te pletter en schilderde in mijn enthousiasme niet alleen het familiestuk, maar ook mijn geïmporteerde kleren, waardoor ik 's avonds besmeurd, onelegant, maar erg tevreden aanschoof voor een feestelijk maal.
Ik roerde in de potten en schoof aan een mooi gedekte tafel aan in een tenue die bestond uit een effen, bordeauxrood t-shirt met halflange mouwen, elegante en brave v-hals, ontworpen door het duo Hennis & Mauritz en speciaal overgevlogen uit Cambodja.
.JPG) |
| Voor |
Afgewerkt met vegen witte glanslakverf, passend bij de veeg net boven mijn oog.
Rond mijn heupen droeg ik die avond een jeansbroek van hetzelfde ontwerpersduo, drie maten te groot dankzij een nog onbekend, ongehyped dieet en eveneens besmeurd met ettelijke witte strepen en vlekken. Hoogstwaarschijnlijk ook een special delivery uit Cambodja of omstreken.
De uren ervoor had ik me immers niet alleen ledig gehouden met het klaarmaken van een lekker maal, ik had ook nog in verfpotten staan roeren: het kastje dat van moeder op mama op dochter overging zou een witte laag krijgen. Het schots en scheve houten ding stond nu al enkele jaren in mijn woonst, maar leek toch niet helemaal te passen in het geheel. Wegdoen vond ik geen optie. Die emoties, weet je wel.
.JPG) |
| Bijna na |
Dan maar de koe bij de horens gevat, hulplijn Tierlanntijntjes ingeroepen en naar de verfwinkel getrokken. Zoals miss Tierlanntijntjes het me mailde, leek de klus me een fluitje van een cent. Het grote werk - schuren - was al gebeurd door een vriendelijke nonkel en Ann raadde me aan gewone verf op waterbasis te gebruiken, grondlaag en afwerkingslaag.
De plannen werden vakkundig getorpedeerd door de vrouw van de verfwinkel: die legde woorden als "boenwas", "moeilijke hechting", "tussendoor schuren" en "white spirit" in de mond. Mijn verfgoesting daalde met de duur van haar zinnen.
Echter, heb ik het in mijn hoofd, dan heb ik het ook in mijn staart, dus geschilderd zou er worden. Ok, white spirit, maar foert extra schuren. Ik amuseerde me te pletter en schilderde in mijn enthousiasme niet alleen het familiestuk, maar ook mijn geïmporteerde kleren, waardoor ik 's avonds besmeurd, onelegant, maar erg tevreden aanschoof voor een feestelijk maal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!