Orgastronomisch tafelen bij Luzine

Het contrast kon niet groter zijn. Een middaglunch van stroperige kantinesoep gemaakt van - als ik het goed raad - op zijn minst courgette met hardere minibrokjes versus een gastronomisch avondmaal dat nog natintelt op mijn tong. Ja, want gisteren zat ik aan tafel bij Jeroen Meus, toch tot ik omver geblazen werd door de balans aan smaken.

Terwijl zijn restaurant Luzine gevestigd is in een oud fabriekspand langs de Leuvense vaart - niet meteen een buurt die je associeert met provinciale gezelligheid, maar wel met karakter - ademt het interieur warmte, intimiteit, barokke en landelijke sfeer en stijl uit. Dit is geen oude conservenfabriek meer. Dit is Jeroen's wereld.

In die wereld zijn de menukaarten reuzegroot, het personeel uiterst vriendelijk en de cocktail-slash-aperitief een frisse gin-tonic met een vleugje Chinese citrus... Ik durf er mijn hoofd niet op te verwedden: Floris sprak zo snel en dat op een volume waarbij hij het midden zocht tussen eerbiedig gefluister en aangenaam gebabbel.

Nadat ik bijna drie keer het gevecht met de menukaart had verloren en van mijn cocktail-slash-aperitief een slachtoffer had gemaakt, was ik toch enigszins gekalmeerd in deze gastronomische omgeving en volgde ik met overgave en nieuwsgierigheid de keuze van mijn gast: Menu Luzine, oftewel 5 gangen orgastisch, culinair plezier met aangepaste wijnen.

En dat plezier begon met het voorspel: een overheerlijke toevloed aan tongstrelende - dit clichéwoord mag absoluut niet ontbreken - hapjes: kroketjes van brie met tomaat dat licht pikant afsmaakte, een kubusje van groene kruiden met een dobbelsteentje van zwarte olijf en parmezaanse kaas en als absolute topper - sorry, Michel Vandenbosch - een mousse van ganzenlever met passievrucht, lichie en speculoos. Zo zacht, zo subtiel. Absoluut verrukkelijk. Ik kon de endorfines in mijn lijf werkelijk voelen op en neer springen.

Er kwam nog: zalm met een granita van wortel en een mousse van appel met koriander, rivierpaling met zwarte pens en knolselder. Toen ik dat allemaal in contact bracht met mijn mond voelde ik me dolverliefd en euforisch. En dit was nog maar de aperitief.

Het maal werd ingeleid door Saku tonijn met vongole, kumbava, zwarte look, ricotta, paksoï en miso. Daarbij een bloemige Riesling met frisse citrusvruchten. Vervolgens kwam de makreel met pompoen, hazelnoot, zuurdesem en garam masala. De komieke en enthousiaste sommelier David bracht ons een volgende glas wijn: eentje die houtgelagerd was, kruidig met een toets vanille en gemaakt van drie druivensoorten. De naam ontgaat me. Ik weet niet hoe goed jij kan onthouden wanneer je in extase bent? 

Het laatste voorgerecht - ik eet niet elke week drie voorgerechten - was een vleesviscombinatie met ossenstaart en krab, schorseneer, aardappel en schuim van steranijs. David serveert hier een donkerdere Vouvray bij die op groot hout gerijpt had. De "ooh's", "aah's" en het gegiechel ging heen en weer over de tafel. Deze goddelijkheid mag blijven duren, eeuwig. Gelukkig stond er ons nog de Anjou duif te wachten met rode bietjes, pastinaak, zuurkool en macademia, vergezeld van een rode wijn. Je weet wel: onthouden en extase?!

Toen het assortiment kazen - met een glaasje bier - kwam, was ik uitgeteld door zoveel lekkers, zoveel harmonie, zoveel emoties, zoveel smaken. Endorfines vullen je maag en zijn vermoeiend ... maar ook verslavend. Jeroen, - na zo'n belevenis mag ik toch al wel "Jeroen" zeggen - heb je morgen een tafeltje voor twee?