Op de agenda vandaag stond een stukje over Italiaans restaurantje Per Tutti. Maar de wereld staat niet stil, dus moet een mens al eens flexibel zijn. Op die draaiende grote blauwe bol stond ik vandaag vol ontsteltenis een syndroom te aanschouwen dat ik al meermaals - eigenlijk te veel voor mijn centrale zenuwstelsel - tegen ben gekomen: volwassen personen - of toch met een in te schatten volwassen leeftijd - die zich nog altijd gedragen als de vervelende, jengelende, zeurderige, irritante, niet voor rede vatbare, kinderachtige, foutief eigenwijze kleuter van de buren.
Je kent die kids wel: ze weten het bloed onder je nagels te halen, ze kennen je tere plekken, ze drijven je tot waanzin. Alhoewel, bestaan die echt in de vorm van zo'n natuurlijke kleine mensjes?! Ze bestaan alleszins bij de zogenaamde grote mensjes.
Er zijn een aantal mogelijkheden. Met een mooie blinkende glofclub een welgemikte zwaai - heupen die mooi hun ronde zwaailijn volgen - uitvoeren richting lege breinopslagplaats, is heel aanlokkelijk. En qua sociaal ongewenst gedrag kan dat tellen. Ook qua wat-mij-betreft-ongewenst gedrag trouwens. Nochtans zou de wereld dan al meteen - in amper één mooie swing - een veel betere plaats zijn. Imagine this: geen gejengel, geen foutieve zagerijen, geen onjuiste bejegeningen, geen irritaties.
Maar het schijnt dat je dat alles ook anders kan krijgen; met sociaal wenselijk gedrag dan nog wel. De ideale wereld bestaat, of wat?! ... Dit alles, mét communicatie. Iedere partij zegt dan zijn mening, op het ritme van een rustige ademhaling - dat gaat zo: innnn, uiuiuitttt, innnnn, uiuiuittt - terwijl de andere partij luistert. Als de ene klaar is, kan de andere reageren. Het gaat samen met de oeroude wet van de fysica, die ik zelfs ken: actie en reactie. Lijkt eenvoudig, toch?
Het is echt wel moeilijker dan je denkt, met die volwassenen die lijden aan het ik-ben-nog-een-jengelende-en-gefrustreerde-kleuter, dat sociaal wenselijk gedrag. Ze lijken meester in het doorknippen van alle gangbare communicatielijnen. En het zijn er tegenwoordig, in deze bewegende ronde bol, al veel.
Wat dan gedaan, man?! Niet meer onwenselijk of wenselijk zijn, maar gewoon sociaal en het dus delen in je gemeenschap. Zodoende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!