Gezond kerstidee: Groene curry met schelpjes

Kerst staat voor de deur en dat betekent - volgens de boekskes - te veel eten, te veel drinken en vaak nog eens ongezond eten. Voor mij betekent dat kokerellen met de lekkerste en fijnste ingrediënten. Anders dan anders, met een beetje extra, maar niet te zot. 

Bedenking aan mezelf: ik probeer dat het hele jaar. Boom met lichtjes of niet. Alleen zijn die fijne, lekkere ingrediënten in de supermarkten rond eindejaar en masse aanwezig. Dus belandde er gisteren 600 gram venusschelpjes in mijn overvolle kar. En omdat ook ik niet graag te veel uitzet en me soms dus toch bang laat maken door wat die boekskes allemaal prediken, koos ik daarbij voor een vetarm, maar kruidig gerecht... in mijn favoriete LeCreuset!

Groene curry met schelpjes

NODIG

Voor 4 personen

1 kg pompoen, in blokjes

2 wortelen, in stukjes

Handjevol fijne boontjes

600 gram venusschelpen

2 el arachideolie

6 peulen kardemom

6 laurierblaadjes

2 tl mosterdzaad

2 kaneelstokken

1 grote uit, gesnipperd

4 teentjes knoflook, gesnipperd

2 groene chilipepers

2 el komijn

2 el koriander

2 tl kurkuma

zout

375 ml kokosmelk

verse koriander

DOEN

Schil de pompoen, verwijder de zaadjes en snij in gelijke blokjes. Was en schrob de venusschelpen. Goei de geopende schelpen weg. 

Verhit de olie in een stoofpot en bak hierin de kardemom, laurier, mosterdzaad en kaneel tot het aroma vrijkomt. Voeg de gesnipperde ui, gehakte knoflook en fijngesneden pepers toe. Doe er de komijn, koriander, kurkuma en zout bij. Laat even meebakken. 

Voeg de pompoen bij de gebakken kruiden en roerbak 5 minuten. Doe er de wortelen en de boontjes bij. Blus met 100 ml water en de kokosmelk. Laat 15 minuten goed doorkoken tot je een mooi gebonden curry krijgt. Voeg naar eigen smaak nog wat kokosmelk, komijn en koriander toe. 

 

Schep er de venusschelpjes bij en laat afgedekt sudderen tot ze open zijn. 

Serveer met rijst en verse gehakte koriander.

Uit: Le Creuset, Stoofpotten, Originele en Klassieke Gerechten, Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts, € 9,95 

Delen met prachtig design

Ik stond met lucifers en kaarsen in mijn hand toen de bel ging: stond daar een van onze lieve buurjuffrouwen met een Serax-tas in de hand. "Een levering voor jou", zei ze en ze overhandigde me de zwarte papieren zak. Erin: een wit vierkant pakje met een knalrode strik rond. Daarin: een witte doos met een blauw logo "Sastrugi - Wout Bru - by Nedda El-Asmar". Erin: twee prachtige op het eerste zicht ogenschijnlijk heel sobere witte borden. 

Sastrugi is het wondermooie fenomeen uit het Hoge Noorden waarbij de poolwind het sneeuwlandschap doorgroeft en tekent. Voor ontwerpster Nedda El-Asmar het uitgangspunt voor Bru's borden. Mijn oog had het al gezien: dit is een sober, maar krachtig en prachtig design. Geen ordinair wit bord. Neen, er spelen zich dingen af in het bord die je aandacht meer dan waard zijn. En dan heb ik het over meer dan het eten dat erop komt te leggen.

En om nu we toch over dat eten spreken. Ik kreeg dit bord aan om te doen waarvoor het dient. NEEEEE! Dat is niet enkel voeding presenteren, hoe verfijnd ook. Dat is om te delen, te genieten, te houden van. Dus ik wachtte niet tot kerstavond om deze pareltjes te gebruiken. 

Ook op een ordinaire weekdag kan je delen, genieten, houden van. Dus begon de avond met het bekampen van stresspijnen, griepgevoelens en vermoeidheid. Juist, gezellig met zijn twee gingen we voor een aperitiefmoment in bad, met massa's schuim, veel kaarsen (cfr. de kaarsen en lucifers), lekkere bubbels en gezonde schnabbels. Kan een mens nog meer delen? 

Toch, zo blijkt. Daarna volgde dan het vlees der Vlaemsche vlezekes: varkenskotelet. Op een prachtig design van een bord. Ja, om te delen. Wat maakt het uit wat erop komt. Al is het hutsepot. Tafel werd gedekt met meer mooi servies, kaarsen en leuke servietten. We deelden, genoten en aten smakelijk van varkenskotelet gemarineerd in olijfolie, citroensap, rozemarijn, tijm en look... Met gestoofd witlof, sluimerewten en met grof zeezout bestrooide, gebakken aardappelblokjes.

Neen, niet de keuken van Wout Bru, maar wel af en toe onze keuken. En ons moment om te delen.  

In de reeks van Nedda El-Asmar voor Wout Bru zijn 4 formaten platte borden, 4 formaten diepe borden en kleine en grote koffiekopjes te verkrijgen. Serax bracht ook een reeks unieke ontwerpen uit van o.a. Peter Goossens en Michel Bra. Deze speciaal ontworpen reeks is te verkrijgen bij de betere kookwinkels. 

Fan van tajine

Tajine met kip, olijven en citroen

L'Amour et moi, wij zijn fan van de tajine. Vorige week op een luie dag ingehuldigd. Nu op een iets actievere dag opnieuw uit de hoed getoverd. Terwijl ik naarstig theoriebegrippen uit de basiskeuken - niet te onderschatten voor mijn verstand zijn vooral de benamingen van de kookpotten - probeerde te memoriseren, raakt l'Amour stilletjesaan in turbo-modus. Ik overdrijf niet. 

Hij plooide de was en zette een nieuw machien op, hij bracht het glas en vuilnis weg, ruimde de keuken op om er nadien een heerlijk speelterrein van te maken. Hij ging immers gedreven door met vers brood bakken (en nee, wij hebben geen broodmachine, wij doen dat op échte wijze), kippenbouillon te maken waar hij dan en passant een verrukkelijke kippensoep van maakte en met alles voor de tajine van die avond te prepareren. 

Verrukkelijk. Een smaakbom. Zacht pikant, pittig en kleurrijk. Fantastisch. Ik was lyrisch en zweef nog altijd op mijn roze-lekker-eten-wolk. Ik weet het, hij is mijn Amour, en dus kan er sprake zijn van lichte positieve discriminatie, maar who gives a damn? Dat is hier geen bedrijf. 

Hij was zo lief om zijn recept, tussen zijn turbo-agenda door, te delen. Hier gaan we: 

Voor 4

4 kippenbouten laten marineren in 1 tl geplette korianderzaadjes, 1 tl geplette komijnzaadjes, 1tl gemberpoeder, grof zout, peper en 2 el olijfolie

15 minuten aanbakken in hete tajine.

Daarna

2 venkels in 8 gesneden

2 juinen in 8 gesneden

4 looktenen in plakjes gesneden

Een bos koriandersteeltjes

Erbij en even laten meebakken.

Daarna

2 ingemaakte citroen in 8 gesneden

100 gr ontpitte olijven
een pluk saffraan

5 dl kippenbouillon

Erbij en beetje omroeren

1.5 h op laag vuurtje in de tajine laten sudderen en halverwege even roeren en eventueel vocht bijvoegen

Korianderblaadjes toevoegen en serveren met couscous.

Geïnspireerd op Jamie Oliver

Machtig chocoladeboek van Anne Deblois!

't Heeft de juiste hoeveelheid roze. En dan net in die ene prachtige tint! Bovendien gaat het dan nog eens over chocolade. Bestaat er dan vandaag een mooier en aantrekkelijker kookboek dan dat van Annes Lekkerste Chocoladerecepten? Nope, ik vrees van niet. Ik ben verkocht.

Het lijkt geen klepper te zijn en toch bevat het een dikke 70 van de allerbeste chocoladerecepten. En ja, Anne Deblois is Franse, terwijl chocolade een Belgische trots is, maar Anne is zowat de bekendste chocoladespecialiste bij onze zuiderburen. Ik zette mijn chauvinisme dus vlotjes opzij... Om plaats te maken voor gretige nieuwsgierigheid. 

 Hoe kan het ook anders dan dat het boek opent met een recept voor Moelleux, gevolgd door de topper onder de klassiekers: de chocoladecake. Poepsimpel, maar oh zo lekker en goud waard! Maar wat volgt, is een onweerstaanbaar festijn, zelfs de niet-chocoladeliefhebber zal niet kunnen weerstaan. Een teaser: cookies met espelletepeper en stukjes chocolade, krokante truffels met fondant hart, roomsoezen gevuld met ganache van passievruchten, rotsjes van praliné feuilleté, chocoladetablet met verse basilicum, madeleines met citroenschil en chocolade enzovoorts, enzovoorts. 


Wat helemaal geweldig is: Anne doet het er allemaal heel gemakkelijk uitzien. Ik krijg direct zin om elke dag van dit resterende jaar een van haar toffe recepten uit te proberen. Faalangst, wie spreekt er nog over? De prachtige foto's - met een toets roze - zit daar zeker ook voor iets tussen. Dit boek wordt een favoriet! Bij jou ook? 


Annes Lekkerste Chocoladerecepten, Anne Deblois, Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts, € 24,95

CAKE MET CACAO EN STUKJES CHOCOLADE

Voor 4 personen

150 gram bloem

180 gram gezouten boter

120 gram chocoladecallets

90 gram witte suiker

35 gram cacaopoeder

3 eieren

5 gram droge gist

Verwarm de oven voor op 180°C. Vermeng de bloem, de suiker, de gist en het cacaopoeder in een kom. Maak een kuiltje in het midden. 

Laat de boter smelten en laat dan wat afkoelen op kamertemperatuur. Klop de eieren los en doe er de lauwe boter bij. Giet het mengsel in één keer in de kom met bloem en meng tot een glad deeg. 

Roer er de chocoladecallets onder. Giet in een ingevette cakevorm en bak 30 minuten in de oven.

Vrijdagavondchaos met de examenoefening Warme Keuken

Vrijdagavond (cfr. de dichterlijke vrijheid)... Om een uur of zeven... Krijg ik de kriebels... begint het hier te beven... Dan moet ik weg naar een of ander gasfornuis... 

En dus zodoende kon ik niet snel genoeg van een overvolle, stinkende trein na een hectische dag op de redactievloer naar huis strompelen om op adem te komen en achter mijn kookpotten te kruipen. Al beloofde ook dat hectisch te worden. Ik was namelijk van plan mijn praktische examenoefening (van de kookles) te oefenen. 

En dat is hectisch omdat
a) mijn hartslag van nature de hoogte in schiet bij het woord "examen" (ik denk dat het een genetische oorsprong heeft, maar sshhhht!), 
b) het om een recept - gepocheerde zalm in wittewijnsaus met sjalot, geconcasseerde tomaat en pomme chateau - uit de kookles gaat en ze in (restaurant)keukens blijkbaar hun hand niet omdraaien voor een sessie vuile potten meer of minder (let op het woord "sessie", dat wijst op meer dan één). Dat beloofde dus rommel en een doolhof van potten en chinois in mijn keuken.
c) ik eigenlijk teutop was. 

Maar de eerder in de week vers ingevroren zalm was al mooi ontdooid en ik had een verlangende (naar mijn gerechje) en hongerige Lieveling bij me, dus er was no way back. 

Ik ging de strijd met plezier aan, maar hoewel het gerecht eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is, zitten er toch enkele addertjes onder het gras. Toch voor mij. Om te beginnen is dat de timing: hoe hou ik in godsnaam mijn gegaarde zalm lekker warm, terwijl mijn wittewijnsaus aan het inkoken is? En nog: het lijkt me niet moeilijk om de aardappelen gaar en warm te hebben tegen de tijd dat het bord vertrekt naar de eter, maar waarom lagen er bij mij dan koude aardappelen naast de zalm? En ook: waar blijft mijn fingerspitzengefühl voor het pocheren (dus niet koken) van de zalm in mijn braisière?

Goed, al bij al zat er in de kokende chaos niets anders op dan gewoon door te doen. Dus emondeerde ik de tomaten, hakte ik peterselie fijn, sneed ik aardappeltjes in tonnetjes (of toch in iets wat er op leek) en maakte ik een werkelijk smakende wittewijnsaus om bij de sappig gepocheerde zalm te serveren. Bovendien vertikte ik het om echte boter en volle room te gebruiken en maakte ik een Ruths light versie van. Het leek wel of ik een soort shiva was, teutop of niet.

Ik was best trots op mijn prestatie en de Lieveling at met veel smaak, een mooie beloning. Een mislukking was het zeker niet te noemen. Nu alleen nog mijn leraar-chef daar binnen enkele weken van overtuigen! 't Zijn die addertjes.
 

Een wervelwind in de keuken

Toen het nog zeker tien uur licht was op een dag, de zon nog geacht werd te schijnen en de temperaturen nog rond een aangename 20°C cirkelden, kreeg ik een pakket van AVEVE, ofte de boerenbond, in mijn handen. Best indrukwekkend, want erin zaten een grote springvorm, een doos icing, verschillende verpakkingen uitsteekvormpjes, cucpcakehoudertjes, twee pakjes ready to make-deeg enz. 

Ik heb nogal goede herinneringen aan koekjes bakken. In mijn eveneens zonnige gedachten over mijn babytijd zit ik nog in mijn kakkestoel terwijl ik met de mams jolig deeg kneed voor zandkoekjes en cakes. Kleine nood van de redactie, volgens de mams was ik veel ouder dan de babyleeftijd. Haar mening is meteen ook de reden waarom ik mijn prinsesje van een petekindje nog altijd niet dat erg leuke kinderkookboek cadeau heb gedaan. 

Combineer de twee bovenstaande paragrafen en je komt uit bij: heerlijk koekjes bakken op een regenachtige en winderige dag. Didn't think so. Jammer genoeg. Hoewel ik nauwgezet de aanwijzingen op dat klaar-om-te-bakken-deeg volgde, zag ik al na tien minuten dat het een fiasco zou worden. Het deeg was immers veel te nat. Zelfs na het toevoegen van bijna een half pak bloem, veranderde er niets aan de consistentie. 

Lunchsalade, garnaaltjes en avocado

Maar zo snel sla je me niet uit mijn lood, al lijk ik soms een overlopende emo-kikker. Ik oefen geduld uit tijdens de rustpauze van het deeg, ik strooi vol goede moed nog een beetje bloem op mijn werkvlak om het deeg te gaan uitrollen en hou stevig en stoer mijn uitsteekvormpjes (hartjes!!) klaar. Een maat voor niets: het deeg plakt. Het plakt aan mijn deegrol, aan het werkvlak, aan de pot met bloem, aan de keukenvloer, aan de keukenkast, aan mijn elleboog. Paletmes erbij en de boel de vuilnisemmer in schrapen. Arrivederci, ready to make-deeg!

Langzaam geroosterde tomaten, zicht na 2 uur

Nu is het echt. Het is echt bewezen dat ik niet overweg kan met kant-en-klare pakjes deegmengsel. "Een ei erbij en het is klaar": yeah right, niets van dat! Stond ik daar in mijn fleurige, funky Marimekko-keukenschort vol bakgoesting... 

Home made tonijnsalade to be

Dan zit er niets anders op dan én verse tonijnsalade te maken, én langzaam gegaarde tomaten te prepareren, én de lunchsalade met garnalen en avocado te bereiden!

Het beste middel tegen winterblues

De laatste weken heb ik twee keer een hele homp chocoladedeeg al vloekend en tierend in de vuilbak gekieperd. Je begrijpt dus mijn faalangst toen ik toch koste wat kost deze prachtige chocoladetaart wilde bereiden. 

Koste wat kost, want ik kon mijn ogen niet van de prachtige coverfoto (Delicious. kerstnummer 2011) houden. Koste wat kost, want mijn plan om dit lekkers op een van de drie kerstetentjes als dessert te serveren, werden onbewust doch doeltreffend getorpedeerd. Een eventueel must-have-gezond-eetpatroon kon de pret niet bederven. Chocolade is goed voor het lichaam, n'est-ce pas?! 


Handig voor de faalangst is dat je geen echt deeg moet mengen en kneden. Er wordt ook niets gebakken. De taart stijft geleidelijk aan en laagje per laagje op in de koelkast. Leuk voor nonkel Louis aan de kersttafel is dat er ook een minimale hoeveelheid rum in gaat en dat de bigarreaus (ofte van die knalrode opgelegde kersjes die eigenlijk niet te eten zijn) die rumsmaak versterken op een heel aangename manier. 


Ook handig - look at the bright side of life - is dat je met een springvorm van ongeveer 20 cm doorsnede zeker 15 personen gelukkig kunt maken. De taart is immers veel te zwaar om in grote stukken te versnijden. 


Maar nu, hoe pak je het aan? Wel, zie hier:

MARQUISE VAN CHOCOLADE

NODIG:

150 gram digestivekoekjes + 75 gram verkruimeld (je kan ook petit beurrekes nemen)

40 gram gesmolten boter

200 gram pure chocolade

2 eierdooiers

275 gram suiker

3 el rum

75 gram amandelschaafsel, eventueel geroosterd (ik voegde nog 25 gram geschaafde hazelnoten toe)

60 gram bigarreaus

50 gram slagroom

150 gram melkchocolade (ik gebruikte pure chocolade)

DOEN:

Mix de digestivekoekjes fijn in een keukenmachine en meng met de gesmolten boter. Vet de springvorm in en verdeel het koekjesmengsel in een niet te dikke laag gelijkmatig over de bodem. Druk aan met je handpalm of de bolle kant van een lepel. Laat opstijven in de koelkast. 

Smelt de boter en chocolade au bain marie. Roer goed door. Klop intussen de eierdooiers met de suiker tot een dikke, korrelige massa. Spatel ze door het chocolademengsel en lepel er vervolgens de rum door. Spatel als laatste het amandelschaafsel (en eventueel hazelnootschaafsel), de fijngehakte bigarreaus en verkruimelde koekjes erdoor. Verdeel de massa over de koekjesbodem in de springvorm en strijk de bovenkant glad. Laat de marquise opstijven in de koelkast.

Breng de room op een laag vuur aan de kook en smelt hierin de chocolade. Wanneer het chocoladeglazuur de dikte van yoghurt heeft, verdeel je een dun laagje gelijkmatig over de marquise (bv. met een paletmes). Laat minimaal 4 uur opstijven in de koelkast. Dek de taart goed af met aluminiumfolie om geuroverdracht te vermijden.