Niente di Particolare goes Guerrilla Gardening

Deze 2 kadees bevolken nu het semi-braakliggende grasland onder ons woonkamerraam. Ik sla hen daarmee officieel tot "Ridders in de Orde van Ruths Guerrilla Gardening". De twee brengen meteen - of zouden het veeleer de roze vlaggetjes van washi tape zijn? - wat leven, mooi groen en sfeer in dat dode straateinde.

Het was niet mijn idee: mijn schoonvader die fervent en succesvol biomoestuinier is, kwam er mee op de proppen. Ik geef toe dat ik eerst verbaasd naar zijn plannen luisterde, om snel daarna totaal overstag te gaan en enthousiast kirrend het mogelijke resultaat te bespreken. Tien keer na elkaar, zo enthousiast was ik alweer. Zijn woorden (bij benadering): "breng wat sfeer op dat terrein". Niet voor op ons - al behoorlijk groen en bloeiend - terras dit keer, dus. 

Daarstraks niet zo stiekem geplant, nu ongeduldig wachten tot ze zich wat thuis voelen op hun nieuwe stek om dan volle kracht te beginnen groeien ... en fikse biopompoenen leveren. Lieve schoonpapa, zou een citroen- en/of komkommerplant ook nog kunnen; ik heb nog redelijk wat plaats?