Foert, I'm in charge of my cooking pots!

Een dikke vier jaar geleden had ik minimum 1 keer per werkweek een etentje met vrienden, rond mijn tafel. Op die tafel: aperodrankje én -hapjes, voorgerechtje, hoofdgerecht én koffiezoets na. Ik draaide er mijn hand niet voor om om in het weekend opnieuw lieverds te verzamelen in mijn appartement voor een herhaling van wat er in de week had plaatsgevonden. Een herhaling, maar dan wel met andere plâts. Tussendoor kookte ik gelijkaardig voor moi-même. 

Een dikke vier jaar later lijkt het alsof ik een halve maand bedenktijd nodig heb en spreek ik van een "onderneming" in plaats van "gezellig tafelen". Het is niet dat mijn leven er ondertussen drukker op is geworden, of dat er hier een kind of 2 à 3 rondkruipen.  Er is ook geen sprake dat ik de théorie niet beheers: ik ben ondertussen gediplomeerd (al moet ik dat papier eindelijk eens gaan oppikken zodat mensen niet denken dat ik alleen maar uit mijn nek lul) sous-chef én ik maak deel uit van de geweldige crew van La Coquerie, de "kookboot" waar we samen met de fijnste gasten de pannen van het dak - de kajuit en de kombuis - koken.

Foto via Pinterest

Ik ben nooit echt gestopt met thuis koken, maar L'Amour nam toch wel heel vaak de pollepel in handen. De faalangst kroop mijn potten in: dat mijn approach te nonchalant zou kunnen zijn, niet genoeg hompen vlees-patatten-groenten, te veel gekkigheid op het bord voor de eters, altijd maar die il modo Italiano, niet creatief genoeg, ... Werkelijk, sluimerende verlamming in de keuken. 

Nu zeg ik foert (met dank aan de weerkerende hardcore vriendjes en familie die zelfs met een droge toast met omelet blij zouden geweest zijn). Voor hompen vlees-patatten-groenten moet je niet bij mij zijn. Wel voor babbels, muziek en gelach, terwijl je prikt in iets dat ik met liefde (en plezier) heb proberen te maken. Foert dus. Ik neem terug controle over mijn potten, oven en pannen. 

Please, you all, check even jullie agenda's op gaatjes: ik heb meer dan ooit zin in gekokkerel en etentjes!