Zomer in een potje: rabarber-gemberconfituur

Het jaar 2013 lijkt het jaar van de vertraging te worden: de klaprozen lijken nog altijd heel erg op een bussel rucola, het zaaiseizoen werd verlengd tot ergens midden juni en eind mei ging ik voor de eerste keer aan de slag met verse rabarber uit de tuin van de boma. Niet de mijne, maar ik ben al wel fan van haar: het scheelde niet veel of ze had haar halve moestuin aan haar kleindochter en mijn vriendin S. voor me meegegeven. Die boma's toch!

Lieve boma van S., dankjewel voor je verse oogst! Dat maakt me zo blij. 

Blij omdat ik wel houd van de friszure smaak van deze stengel. Blij omdat ze me doet denken aan gelukkige kindermomenten, wanneer broerlief en ik aan een bord rabarber met zachtroze schil en witte griessuiker mochten aanschuiven dat de mams na een speelnamiddag voor onze neus zette, blij omdat rabarber een beetje veel zomer is.  

Ik had een berg stengels, dus er volgt hoogstwaarschijnlijk nog een rabarbertaart - omdat l'Amour mijn oren al van het lijf zaagde naar zoiets. Nu echter wilde ik liever aan de slag met ouderwetse potjes, gepruttel en stofjes voor een confituur van rabarber en gember. Zurig en pittig, kan niet misgaan. Hopelijk, want ik deel ze voorlopig alleen nog maar stoer - zonder smaaktest - uit.

Het recept leende ik creatief van Madam Confituur. Ik zou het hier kunnen overtypen, ware het niet dat mijn aperitief en een beetje zon staan te wachten. Bovendien is zij zo ontzettend vriendelijk geweest om dat recept sowieso al met ons te delen. Je vindt het dus bij haar.