Ik loop al tien dagen afwisselend in dezelfde drie outfits rond. Weinigen merken het op. Of moet ik opmerkingen als "wat zie je er wild uit vandaag" misschien niet zo positief interpreteren?
Reden van mijn vestimentaire stagnatie ligt bij de nieuwe kleerkast in mijn nieuwe stek. Een mooi wit ding, met melkglas, op maat gemaakt, Ikea-stempel (neen, die twee hoeven niet contradictorisch te zijn), schuifdeuren en veel plaats zodat ik alles goed en overzichtelijk zie liggen. Ja, en toch loop ik al tien dagen afwisselend in dezelfde drie outfits rond.
Ik zie het niet: het overzicht, de structuur, de indeling van de kleerkast. Ik heb ze nochtans zelf ingeladen en toch vind ik niet wat ik moet hebben, zie ik geen perfect passende outfits. Dus doe ik aan, wat ik al eens een keertje aanhad, wat opzij ligt.
Een gelijkaardig gewenningsprobleem ontvouwt zich in de nieuwe keuken. Helemaal zelf gekozen, onze goesting en toch verliep het orecchiette met zalm en broccoli maken nooit zo chaotisch. Zalm al klaar, of toch niet. Saus nog te maken, te dik, te dun, geschift of toch niet. Pasta koken, samen met broccoli of toch apart. Hier een snijplank, daar een snijplank.
Afkicken van het oude: nee; wennen aan het nieuwe: ja! ... Genieten van het nieuwe: ja!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!