donderdag 22 juli 2010

Misverkiezing der wachtdeuntjes (neen geen spelfout)

Als je in dit kleine Belgenlandje wat te regelen hebt - administratief gezien dan, geen andere fix' - dan kom je gegarandeerd in contact met de everlasting muziek van Mozart en zijn vriendjes (in de pré-Facebook betekenis). Het credo luidt in zo'n situatie immers nog altijd, het internet ten spijt: een beller is sneller (cfr. Sexy Smurf).

Op tijd en stond wat Mozart door de luidsprekers: laat maar komen. Verdi, Ravel, Bach of Beethoven: de ene na de andere, dan in de schouwburg, dan door mijn huiskamer. Fantastisch! Door de telefoon ... dan frons ik mijn wenkbrauwen al eens. Zelfs grijsgedraaide grootmeesters en muziekvirtuozen hoor ik niet graag als een tot muzak gekneed gehaktbrood door mijn oorschelp dringen.

Maar iets "niet graag horen" en "wenkbrauwen fronsen" is nog duizenden millimeters verwijderd van "onuitstaanbaar", "vlucht gedrag vertonend" en "peristaltische slokdarmbewegingen voelen tot aan de huig". Plaats van onheil: aan de telefoon met - naar ik vermoed - schelle pianotonen en ander messenscherp gedjingel. Wanna try this at home? Bel maar eens naar Eandis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

You make me happy: bedankt voor je comment!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...