De Weekend Knack: voor mij vervult het de functie van toiletlectuur, maar dan op mijn werk. Niet dat ik mijn werkplek vergelijk met een toilet, maar de Weekend Knack wel met hetgeen je al eens op die enkele vierkante meters vindt van papier, niet op rol. Bladerend kom je dan teksten tegen genre "ik ben moeder van vier, wil het liefst iets om het lijf hebben dat meer lijkt op mijn grootmoeders tafellaken, maar er hangt een label in, metershoge hakken aanhouden, stofzuigen met de duurste stofzuigers op de markt ongeacht of die goed is of niet ...: hoe doe je dat?"
Nu botste ik op de een of andere wijze psychologe - zo zijn ze nl. allemaal - die haar levenswerk heeft gemaakt van het bestuderen van 's mens kleine kantjes. Ik wil het liefst zo weinig mijn kleine kantjes in the picture zetten, maar er zijn er dus die niet liever doen dan er de grote spot op zetten. Goed, een mens kan er maar iets van opsteken. Haar eerste stelling luidde iets in de trend van: " piekeren over jezelf helpt niet."
Er zit een zekere logica in, maar ik voelde de aarde schuiven, hoorde luid gonggeschal en zag een aureool van licht verschijnen! En dan ... paniek! Want wat een tijd verdoe ik dan toch?! Ik ben meesteres in piekeren, het liefst over mezelf en de personen in mijn omgeving (die wel een tamelijk brede perimeter heeft: ook over de bedelende grijsaard kan ik tobben). Uren kan ik woelen, tranen verdringen, vraagstukken opstellen, situaties verzinnen, mogelijke reacties uitdokteren en me dan afvragen of ik dit of dat goed doe. Jaja, en dat terwijl ik werk, kook, tv kijk, eet, pendel. Ik ben een krak in multitasken.
Je zou dan kunnen denken dat enige neiging tot egocentrisme me dan ook niet vreemd lijkt. Je zou kunnen stellen dat ik tot die soort behoor die niet precies doorheeft dat het centrum van de wereld niet precies op de Grote Markt in Antwaarpe ligt, maar dat de straal ervan eerder doorheen mijn fraai geglooide bilspleet loopt. Anders discussie zou ik zeggen. Ik wil het nog even over mij hebben.
Als piekeren over jezelf niet helpt, als het niet helpt jezelf onnodig vaak in vraag te stellen, te kritisch te bekijken, dan verdoe ik verdekke een massa tijd! En ik droom er nu al zo lang van om een kookcursus te volgen, mijn werk vòòr de deadline af te krijgen, meer met vrienden af te spreken, uren te dromen en leuteren over de toekomst, samen te genieten, naar Italië te reizen, honderden boeken te lezen enz.
't Is dus toch echt kwestie van "wees jezelf en de hele hoop - ook jij - hebben het te nemen of te laten". En nog meer Bond zonder Naam met "Jij bent jij en hij is hij en zij is zij."
Nu nog de praktijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!