Water laten lopen

Nog even en mijn petekindje - vol onschuld, slaap, gekke snoeten, verwachting - krijgt een plens water over haar donzige hoofdje. Als meter wordt ik geacht er iets voor te lezen dat benoemd wordt als "dooptekst". Ik kan kiezen uit een map teksten van pastoor deze of gene, of ik kan zelf iets schrijven. Een korte zoektocht op internet deed me al héél snel beslissen om zelf iets te schrijven.

Cliché-termen zijn nooit ver weg bij zulke teksten. Ze zullen ook in de zelfgeschreven variant wel opduiken, want clichés ontlenen hun bestaansrecht nu eenmaal aan het feit dat er echt wel een grond van waarheid en onontbeerlijkheid in zit.

Ik wil haar een hele rist melige, vertrouwde, pseudo-zwaarwichtige boodschappen meegeven. Ik wil haar geven wat ik zelf heb gevoeld en genoten bij mijn meter. Die gaf me een tweede thuis, een sterk menselijk contact, extra liefde, steun en stimulatie. Een veilig gevoel. En in een veilig gevoel kan je met vallen en opstaan de wereld verkennen. Ik zal maar eens gaan denken over die clichés, maar toch ook over mijn persoonlijke insteek. June, here I come!