Crocs: bijna over en uit

Op een goede morgen stond ik op en ineens waren ze overal: die felgekleurde plastic klompen. En op die goede morgen overviel me dan ook ineens een gevoel van afstotelijkheid.

Iedereen droeg en draagt ze! De secreterasse onder haar zomers rokje, meneer de bankdirecteur onder zijn broek, strandjeanetten onder hun zonnebankbruine blote benen ... Ik zou eerder denken dat de tuinman ze zou dragen. Maar nee, die houdt vast aan zijn rubberen laarzen en het zijn de man en vrouw op straat die massaal voor de Croc-klomp vallen. Onbegrijpelijk.

Voor mij hebben die klompen meer iets van overzetboten en erg weinig van elegantie, sportiviteit, stoerheid, schoonheid, leutigheid of wat je ook maar verwacht van een schoen. De eerste "groep" op Facebook waar ik dan ook lid van werd, was "no matter how comfortable Crocs are, you still look like a dumb ass". En btw, ik heb het getest - je kan niet tegen iets zijn, als je niet weet waarover het gaat: ze zijn even comfortabel als mijn Napolitaanse heels, dus die smakelozen moeten niet zo hoog van de toren blazen "zo goed dat ze zitten!".

Even zag het er naar uit dat de opmars van dat vehikel maar door zou blijven gaan, met versieringen in allerlei vormen en kleuren en winkels die uit de grond popten. Vandaag staat er echter erg geruststellend nieuws in de krant: Populaire Crocs bijna failliet! Je ziet: geef nooit toe op design ten voordele van zogenaamd comfort, het loont niet. Gelukkig.