Van leren en doen

Jong geleerd, is oud gedaan. In mijn geval houdt dat o.a. in dat ik als kleine opdonder met mama en papa Sas elke zomer in het zuiden van Frankrijk - wagenziek van de bochtige wegen in combinatie met de verschroeiende zon - richting Châteaus reed. Ik geloof dat de wijnboeren de hoofdreden waren voor onze vakantiebestemmingen, want steevast bezochten we zo'n wijngaard met bijhorende boer én natuurlijk wijnproeverij. Liefst zo veel mogelijk.

Nu, ik moet wel toevoegen dat die vakanties wel geweldig afwisselend waren, want de dag na zo'n proeverij mochten we lekker in het zwembad ploeteren, een héle dag. Ik snap het nu: ze recupereerden van hun kater. Want dat proeven ging niet van walsen, ruiken, nippen, zuigen, shaken, spuwen. Nee, dat was van walsen, ruiken, nippen, zuigen, shaken en slikken. En plezier dat ze hadden! En wij kinderen keken verbaasd toe hoe onze rolmodellen van de eerste lijn licht aangeschoten raakten.

Dat was toen. Wij zijn nu. En nu zette ik drie rode Franse flessen naast elkaar om het hele tongprocédé mee te beleven omdat het me boeit, omdat ik het lekker vind, omdat het veel verbergt. Wat een geslaagde opvoeding!

Château La Bernède Grand Poujeaux van 2006 nam het op tegen de Bordeaux Supérieur uit 2006 van Château Ducla en tegen een Cru Bourgeois uit 2005 van Château Duplessis, een wijn die de een of andere Medaille d'Or gewonnen heeft. Klinkende namen, maar ik ken er amper wat van. Ik proefde wel verschil: houtiger, karakteristieker, fruitiger, voller, complexer... ik kan er wel hier en daar mijn beschrijving aan geven. Blind viel ik echter helemaal door de mand: ik kon de meest sprekende van de drie er niet eens uithalen!

Misschien van de zomer een reisje naar de Châteaus boeken in plaats van naar Italië?!