Een mens moet eten. Volgens de tot op vandaag gekende resultaten van allerlei wetenschappelijke onderzoeken behoren studenten nog steeds tot de groep der mensen. Ik weet het, want ik ben er zelf een geweest, je zou ze eerder bij de beesten indelen. We volgen echter de bollebozen van de wetenschap.
In Leuven hebben ze als oplossing voor die kwestie iets in het leven geroepen dat luistert naar de roepnaam Alma. Verspreid over het stedelijk grondgebied vind je enkele zitplaatsen - restaurants kan je het nauwelijks noemen - waar de student kan eten - uhum - voor prijzen die nu tijdens financiële crisis ook interessant zijn voor de bankdirecteur van Fortis. Een van die zitplaatsen op het stedelijk grondgebied bevindt zich in de gebouwen van Groep T, een hogeschool waar ik elke woensdagavond student Italiaans ga spelen.
Op het menu: croque bacterie uit het vuistje, croque bacterie+, spaghetti bacteraise, broodje tonijnterie en brokkensoep. Variaties kan de Alma-kok ook uit zijn pofmuts schudden: lasagna bacterie. Dat lag er gisteren op mijn plateau. Toch zweer ik al drie jaar dat ik daar van m'n leven - ik neem mijn leven blijkbaar niet zo serieus - niet meer eet. Al die bacteriën verstoren namelijk telkens mijn bacterieel evenwicht. Dat resulteert steevast in een harde, gezwollen buik alsof ik net geen drie maanden zwanger ben, pijnlijke krampen en de neiging om me breakdance-gewijs in tientallen bochten te wringen. En ja hoor, gisteren was het weer van dat. Nu is het gedaan: ik doe niet meer mee aan die Alma-terreur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!