De zoetgeglaceerde stem van Lady Linn begeleidde mijn filerit tussen de Vlaams-Brabantse glooiingen en de vlaktes van de Stille Kempen. Geconcentreerd en tegelijk meeneuriënd hield ik met arendsogen de vierwielers voor en achter me in het oog. Ook die aanstuivende witte camionette.
Een eerste maal opzij kijken, leverde een snelle schets op. "Vooruit kijken, Ruth. Niks te zien daar." Maar dat rijdende onding bleef maar op dezelfde hoogte hangen. Na zo'n 8 minuten Italiaans gewijs negeren (d.i. met zonnebril en opzij glurend) waagde ik het toch maar een blik te werpen op wat een duo bouwvakkers in hun camionette bleek te zijn. "ja, ik heb een gave auto". Ze hadden er duidelijk leut in, want konden niet laten overvloedig te zwaaien en te lachen. Vriendelijk als ik ben, glimlachte ik terug (ik heb echt een gave auto) en gebruikte ik - Italiaans gewijs en met plezier - de toeter. Toch fijn als mensen -die er ook nog eens mogen wezen - zo sympathiek zijn mijn nieuwe voiture zo toe te juichen. Uhum.
Toch fijn als je het leven iets of wat naïef doorwandelt ... Zo'n twintig minuten later kwam ik er immers achter dat een van de bewonderaars mijn broer was, samen met een van zijn bazen. Ze mogen er inderdaad wezen, ze zijn inderdaad enthousiast, maar dat is ook niet moeilijk in een hilarische situatie waarin je al een kwartier achter je zus rijdt te toeteren.
Hey Ruth,
BeantwoordenVerwijderenAlweer een hilarisch verhaal. Het is mooi om weten dat er toch nog mensen zijn die vriendelijk zijn in de files, ook al blijken "the others" je broer en zijn collega's te zijn.
xxx
Liesbeth
la magica della cinquencento! ;-)
BeantwoordenVerwijderenSpeaking of... Maandag begint het vierde seizoen van Lost! Sawyer, be prepared! :-)
Joepie, weer iets om naar uit te kijken. Ik wist het helemaal niet.
BeantwoordenVerwijderenByebye
En in oktober is het de beurt aan Scofield!!! Nog beter!
BeantwoordenVerwijderen