Ik ben niet wat je noemt "een ochtendmens". Opstaan vóór 7 uur vind ik dodelijk en totaal onmenselijk. Dus zette ik mijn wekker steevast om 7.12u. Sinds de zomer heb ik dat schema aangepast en word ik een uurtje later uit mijn zoetste dromen gewekt.
De snooze-knop behoorde niet tot mijn vriendenkring - om het pijnlijke opstaan, zeker niet pijnlijker te maken - maar eveneens is daar sinds enige tijd verandering in gekomen en ben ik van mening veranderd. Hoe langer ik tussen die warme katoenen lakens kan dromen, hoe beter. Ook voor mijn medemens.
Nu, eens mijn kleine teen de koude ijzeren overloop een kusje geeft, verdwijnt - meestal - een eventueel ochtendhumeur als juwelenboeven voor de politie. Tamelijk snel, dus, mits enkele voorwaarden zijn voldaan. Zoals daar is: een warme krachtige douchestraal op mijn schouders.
Aangezien ik in een deel van de wereld woon waar warm water gewoon uit de kraan stroomt als je de juiste kraan opendraait, ik een bepaald aantal euro's verdien waarmee ik toch een bescheiden dak boven mijn hoofd kan huren en in dit deel van de wereld een concept bestaat van rechten&plichten - ook voor huurder en verhuurder - acht ik die voorwaarde van een warme douchestraal toch heel waarschijnlijk vervuld.
Niet zo deze morgen. Niet zo tussen half december en eind februari. Dat doet me niet zingen in de douche.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
You make me happy: bedankt voor je comment!