Lief

Buiten twijfelt het kwik rond 17.30 u tussen 19°C of 21 °C. Ik zit in een overvolle trein, mét airco, maar daar is amper iets van te merken, dankzij mister Fat Guy met baard waarin knabbel en babbel hun house warming al achter de rug hebben en ik gok - of beter: ik ruik - dat er ook iets huist in het bos onder zijn armen.

[kokhals]

Ik word geplet tussen de kangeroewoning van mijn buurman en datgene dat in normale toestand mijn arm steun zou moeten geven. Blijkbaar heeft niet iedereen die dag zo hard gewerkt als mij - ja, dat gebeurt! - want mijn medepassagiers zijn drukdoende en luiddoende bezig vrienden, mannen, vrouwen, medehuurders, oma's, politici en ander levend creatuur te verwittigen voor hun thuiskomst.

[bonkende slapen]

Volume van de iPod stijgt gestaag. Dan gekraak uit de intercom. Een mannenstem die kort, niet krachtig, wel verveeld zijn versje van de dag aframmelt: "dames en heren, u bevindt zich op de ... Punt."

[I don't care]

Het kan ook anders. Het kwik twijfelt nog altijd of het al tijd is voor de zomer en de trein is nog altijd overvol. Mister Fat Guy is deze keer niet op uitstap met zijn kroost. Oef. Het thuisfront moet nog steeds zo snel en luid mogelijk verwittigd worden. De iPod vindt het fijn in mijn handtas.

[rust?]

Gekraak uit de intercom. Een vrouwenstem (ik doe niet aan stigmatisatie inzake geslacht, achtergrond, ...) vermeldt bijna honingzoet, rustig en monter: "Liefste treinreizigers ... - Wauw! Ik ben hier iemands liefste treinreiziger! - ik heet u van harte welkom op de trein ... - Wauw! Ik ben welkom. Echt welkom! - naar Hasselt. Naar goede gewoonte van deze trein, hebben we 5 minuutjes vertraging ... - Wauw! Nee, niet wauw: we hebben vertraging. Wel wauw: ze geven toe dat het een gewoonte is! -, maar dat is omdat u altijd zo vriendelijk bent met velen in- en uit te stappen... - Wauw! Ze vindt ons vriendelijk. Ze vindt het leuk dat we met velen haar trein nemen! - Dat kost tijd."

Ja, de trein is altijd een beetje reizen!